zənən

is. <fars.>

1. Qadın, arvad. Camaat yer eylədilər, zənənnər gəlib oturdular. «Aşıq Ələsgər». Zənən xeylağı evf. – qadın, arvad. Onda ki, şahi-şəhid İngilistanə təşrif aparmışdı, ingilis padşahı da o zaman bir zənən xeylağı idi. M. S. O..

2. Həyat yoldaşı, arvad. Günlərin bir günündə genə də padşahın zənəni həmli olur. (Nağıl).